Dat Hilvarenbeek een mooie gemeente is, waar veel te zien is en veel te beleven, dat weet iedereen wel. Maar hoe mooi? Dat ontdek je eigenlijk het beste als je er op uit gaat. Al wandelend kom je op de mooiste plekken. Ik gebruik daarvoor de wandelkaart met nummers van knooppunten. Die brengt mij vandaag naar het gebied tussen het Wilhelminakanaal en Klein Westerwijk. Startpunt is deze keer de brug over het kanaal in Biest-Houtakker aan de weg naar Moergestel. Daar vind je knooppuntenpaal met nummer 29 en dan ga je richting 02. Voor wie zo’n kaart niet bezit, staan onderaan de nummers die je kunt volgen.

door Kees van Kemenade

Die ophaalbrug is toch een geniaal idee, al in de Middeleeuwen ontwikkeld om de stads- of kasteelgracht te overbruggen. Een contragewicht, verbonden met het brugdek, zorgt ervoor dat je met een minimum aan energie een heel brugdek kunt optillen, van een horizontale naar een verticale positie. Het gaat de nu automatisch; de brugwachter is een uitgestorven beroep.

We lopen verder, langs de rand van het recreatiepark De Beekse Bergen. Daar kan het druk zijn, maar hier lopen we op een korte afstand door een oase van rust. Oude hoge eiken zorgen ervoor dat je niet eens in de gaten hebt dat je langs een toeristische attractie loopt. Het Heiligstraatje is de welluidende naam van dit rustieke zandweggetje dat ons voert naar het gehucht Klein Westerwijk. De naam is een beetje raadselachtig. Westen? Waarvan dan? Hilvarenbeek, en daar hoort het bij, ligt pal naar het zuiden. Goirle dan maar? Wie zal het zeggen. In ieder geval geeft het toenemende geluid van de N269 aan dat wij Klein Westerwijk naderen. Er is ook een Groot Westerwijk, maar dat ligt aan de overzijde van de grote weg.

St. Jozef kapel

Een stukje volgen wij de Klein Westerwijkse straat, een verharde weg, want het valt niet mee om in onze gemeente een lange tocht uit te zetten over alleen zandpaden en -wegen. Maar het is de moeite waard. De mooist gelegen kapel van Hilvarenbeek ligt hier. Een historische plek, dat voel je meteen als je naar de St. Jozefkapel toe loopt. Machtige rode beuken omringen het witte kapelletje. Ooit stond hier in de Middeleeuwen een kerk, die werd gesloopt, maar dit gebouw houdt de geschiedenis levend.

Een klein stuk verder verlaten wij het asfalt en lopen eventjes met de Beekse toren aan de horizon. We komen nu op open agrarisch land. Een toponiem is een gebied met een eigen naam en dat is hier De Schijf. Wandelaars zijn niet zo blij met lange stukken door open terrein, maar je hebt er wel mooie vergezichten. En als je boven je hoofd een buizerd ziet rondcirkelen, op zoek naar prooi, dan merk je dat dit gebied ook zijn bekoring heeft.

Vergeten wegen

We komen vanaf knooppunt 26 op een bijzondere weg die ons terugvoert in de tijd: de Bosscheweg. Die volgen we een hele tijd en kruisen daarbij Biest-Houtakker, eigenlijk een lang lintdorp. Die Bosscheweg was ooit een stuk van de belangrijkste verbinding in het Hertogdom Brabant tussen Brussel en ’s-Hertogenbosch. Nu is het gereduceerd tot een zandweg die vooral nog door agrarisch verkeer en ons wandelaars wordt gebruikt. Een compleet nieuwe infrastructuur, aangelegd in latere eeuwen heeft er de plaats van ingenomen.

Tot die infrastructuur rekenen wij ook maar het Wilhelminakanaal, genoemd naar onze vorstin die in 1923, de jaar van de officiële opening, haar zilveren regeringsjubileum vierde. De Bosscheweg loopt er op dood, maar gaat aan de overzijde verder. De waterweg is nu gereduceerd tot een kanaal dat vooral belangrijk is voor de waterhuishouding van Brabant. Af en toe komt er nog een vrachtschip, of een plezierjacht voorbij. Zo bereiken wij weer ons start- en aankomstpunt, de ophaalbrug over het kanaal.

Voor deze wandeling van een kleine twee uur kun je de volgende knooppunten volgen: 29 – 02 – 01 – 15 – 28 – 26 – 25 – 24 – 29.