Bij een dorpsschool zag ik deze week een hele meute kinderen rennen voor het goede doel. Er wordt gelachen, wangen blozen, trotse gezichten dat ze hun sportieve uitdaging volbracht hebben. De leerkrachten zijn unaniem positief over deze week, waarin hun leerlingen elke dag actief buiten bezig waren, terwijl de techbedrijven miljarden uitgeven om onze kinderen aan hun schermpjes verslaafd te maken. Dat reduceren van de beweging tot wat vingergeschuif en - getik, met de combi van fastfood op elke straathoek, resulteert voor je het weet in een hele generatie te dikke kinderen met een krakkemikkig functionerend lichaam.
Overgewicht was in mijn jongste jaren eigenlijk geen issue, al zeker niet bij mij zelf. Tijdens mijn moeders zwangerschap was er blijkbaar iets misgegaan met de placenta. Daardoor kreeg ik de laatste maanden in de baarmoeder amper nog voedsel binnen en kwam ik ter wereld met een normale lengte van 52 centimeter, maar met een gewicht van slechts 1250 gram, net iets meer dan een pak suiker. Nog altijd kan mijn moeder er met ontzetting over spreken. “Je was net een gevild konijn…” Ik kan me er zelf gelukkig niks van herinneren, want het trauma moet voor moeder en kind enorm geweest zijn. De nonnen in het Theresiaziekenhuis haalden me direct weg bij moeder. Ik werd verplaatst naar de kelder van het ziekenhuis, waar de couveuses zich bevonden. Blijkbaar zag ik er zó slecht uit, dat de nonnen mijn moeder verboden om mij op te zoeken. Wellicht zat er de goed bedoelde gedachte achter dat de moeder zich nog maar niet teveel moest hechten aan een kind waarvan de levenskansen verre van optimaal waren. Het duurde weken voor ze mij zag, toen ze stiekem naar de ziekenhuiskelder sloop.
Zo bracht ik de eerste drie maanden van mijn leven door, een sprookjesprinsje in zijn glazen kistje. Als ik wakker was krijste ik bijna onophoudelijk de hele boel bij elkaar, zo gaat het verhaal. Had ik nog steeds schreeuwende honger? Was het een gevolg van het gemis van moederlijk contact, dat alleen bestond uit flesvoeding met moeders afgekolfde melk? Vond ik deze vrijheidsbeperking indruisen tegen de Rechten van het Kind? Wie zal het zeggen. Het is een schril contrast met hoe er tegenwoordig wordt omgesprongen met couveusebaby’s. Er zijn van mijn eerste maanden zelfs geen foto’s gemaakt. Misschien maar beter ook: de flits zou waarschijnlijk dwars door mijn uitgemergelde lichaampje zijn gegaan, om vervolgens een akelige schaduw van een babyskeletje op de muur te projecteren.
Blijkbaar sterkte ik toch voldoende aan om mijn glazen kistje te mogen verlaten na honderd dagen zuigelingendetentie en de foto’s van Rensje rond de leeftijd van zes maanden tonen een guitig lachend ventje in zijn wiegje, ergens in een knechtenwoninkje bij een boerderij, diep in de Biesbosch verstopt. Als ik het daar op een krijsen zou zetten, zouden er hooguit enkele brandganzen en wat meerkoeten last ondervinden. Het zou nog jaren duren voor ik een min of meer normale lengte en gewicht kreeg. Toen ik op de eerste dag van de middelbare school naar voor werd geroepen om mijn boeken in de volgepakte aula af te halen gaf dat nog de nodige hilariteit. Ik was misschien wel vijftien centimeter kleiner dan de gemiddelde jongen in mijn klas en blijkbaar was mijn naam wat onduidelijk ingevuld op de lijst. In ieder geval schoot de hele zaal in een lachstuip toen ‘Reus van Ginneken’ werd afgeroepen en ondergetekende zich door de zaal bewoog. Ik bleef vrijwel mijn hele leven iets kleiner dan het gemiddelde in ons ‘Land of Giants’, maar ik bleef ook mooi op gewicht en gezond.
Dingen kunnen sluipenderwijs veranderen zo merkte ik vorig jaar, toen mijn huisarts vroeg of ik wellicht interesse had in een consult met een diëtiste. Na het stoppen met mijn wekelijkse drie rondjes hardlopen, het toenemen van mijn dagelijkse schermtijd en de ontdekking van Belgische biertjes, Franse kaasjes en Hollandse borrelnootjes was er blijkbaar toch wat verschoven in mijn BMI en was het nu meer gevuld dan gevild konijn blijkbaar.
Misschien moest ik ook maar gaan hardlopen voor een goed doel. In ieder geval een aantrekkelijker alternatief dan wéér drie maanden in een glazen kistje om op gewicht te komen.