Leo Lamers werd op 19 november 1952 samen met zijn zus Toos in Wanroij geboren: Leo was er een van een tweeling.

Katholiek gelovige

Leo is geboren in een katholiek gezin en het katholieke geloof is hem met de paplepel ingegoten. Op jonge leeftijd verhuisde hij naar Tilburg om als novice samen te wonen en te werken bij de fraters van Tilburg. Bij de fraters is hij niet heel lang gebleven maar daar werd wel een basis gelegd voor een bouwkundige opleiding en werken in de wereld van bouwen en wonen.

In Tilburg was hij zeer actief bij de jeugdvereniging Heuka aan de Sint Josephstraat en verbonden met de Heuvelse kerk. Nadat Leo in 1981 in Hilvarenbeek is gaan wonen was hij in de parochie o.a actief bij verschillen werkgroepen. Uiteindelijk voelde hij zich geroepen zijn know how in te zetten voor de gebouwen van de parochie, eerst die van de Petrus en later de Norbertus. Alle gebouwen kregen de aandacht die ze verdienden, maar Leo had ook oprecht aandacht voor de levende stenen van de geloofsgemeenschappen.

Door zijn gedwongen vertrek uit het parochiebestuur, en met hem velen die de parochie vooralsnog achter zich lieten, werd Leo mede-initiatiefnemer van Samen Kerk Hilvarenbeek. Hij zei: “Ze nemen me mijn geloof en leven niet af!” Daarom vond hij het samen met leden van Luciani en de Venerabele gilde goed bij elkaar schuilen, en zo toch het geloven regelmatig te voeden en te vieren. Mede dankzij zijn inzet en doorzettingsvermogen doet Samen Kerk Hilvarenbeek dit nu al een jaar, en sluiten zoekende gelovigen zich bij hen aan.

Bedevaarten naar Lourdes

Vanaf eind jaren zeventig was Leo betrokken bij de nationale bedevaarten naar Lourdes. Als brancardier begeleidde hij pelgrims en bouwde daar vriendschappen voor het leven op. Tijdens een van die reizen ontmoette hij ook zijn vrouw, Marie-José. In 1981 fietste hij zelfs in 14 dagen heen en terug naar Lourdes voor een KPJ-sponsortocht: de Tour de Lourdes.

Lourdes bleef een rode draad in zijn leven. Bijna jaarlijks trok hij erheen om anderen een bijzondere reis te bezorgen, vaak hielp hij ook pelgrims financieel zodat niemand buiten de boot hoefde te vallen.

Wonen in Hilvarenbeek

In 1981 verbouwde Leo het pand van de voormalige apotheek aan de Paardenstraat in Hilvarenbeek om daar in december 1981 na zijn huwelijk met Marie José te gaan wonen. Een heel snelle inburgeringscursus volgde in het centrum van Hilvarenbeek. Zij woonden in het “nieuwscentrum” van het dorp met buren als kapper Toontje Voeten, de Posthoorn -met Kiske en Jo Willems en Corrie Willems en Toon Gerritsen- en bakkerij Favier met Wout en Willemien en hun kinderen. Ook als beheerder van het gemeentelijk woningbezit wist Leo altijd precies wat er speelde in het dorp.

Leo’s laatste bouwproject was zijn eigen seniorenwoning aan Plein 40-45. Hij wist dat aan het Plein de dienstwoning van de voormalige landbouwschool te koop kwam, er was een nadeel, het was eigendom van Leystromen, waar hij recent, na 40 jaar, gestopt was met werken. Een biedingsproces volgde en bij de kijkdag was heel het dorp uitgelopen. In dit laatste project kon hij alle vergaarde kennis en ervaring van ruim 40 jaar aanwenden om daar een echt paleisje van te maken: “Met nul op de meter” zei hij altijd trots

Een nieuwsgierige 'Bekenaar' (en die zijn er heel veel) vond het maar raar dat Leo een woning van Leystromen kocht, hij vroeg aan hem hoe dit nu gegaan is. Met zijn stoïcijnse blik wist hij te melden dat je als 'gouden handdruk' kon kiezen voor een horloge of een huis, waarbij hij het krijgen van een huis de beste deal vond. De Bekenaar bleef beduusd achter... wat is er vaak gelachen om deze grap.

Gezondheid

In het voorjaar van 1986 werd Leo overvallen door een acute ontsteking van zijn alvleesklier. Geruime tijd verbleef hij in kritieke toestand in het Elisabeth ziekenhuis. In die tijd werd ook zijn dochter Noortje geboren.

In Lourdes gebeuren wonderen maar ook in Hilvarenbeek; Leo’s traumachirurg Chris van der Werken had het niet voor mogelijk gehouden, maar Leo knapte wonderwel op.

Er volgden nog bijna 40 bonusjaren waarbij vriendschappen een belangrijke rol bleven spelen. Lourdes en parochie vormden een rode draad en zorgden voor verbondenheid met velen.

Arbeidzame leven

In de jaren 70 werd Leo door het college van B&W benoemd in Hilvarenbeek. Collega’s vroegen zich af “wat is dat nu voor ene?” Nou, ze hebben het geweten.

Leo had de zorg voor het gemeentelijk woningbedrijf en met heel veel zorg en toewijding onderhield hij de woningen, maar meer nog had hij aandacht voor de levende stenen, de mensen die er in woonden.

Vele sloopprojecten heeft Leo begeleid: Achter de Valk, Sint Sebastiaanstraat en de Bloemenstraat. Bijzonder waren de gesprekken die hij met bewoners voerde die hun huis uit moesten. Om zijn doel te bereiken ging hij soms zover dat hij zijn eigen portemonnee opentrok… alles voor het hogere doel! Leo ten voeten uit.

En dan volgden de nieuwbouwprojecten waar hij helemaal voor ging. Goede architecten, iets moois neerzetten, aannemers die hij kon vertrouwen, dat was een belangrijke basis want tijdens een bouwproces moest er altijd wel iets geregeld worden. Dat geregel kon hij als geen ander. Bij het afsluiten van project met een etentje, toen kon dat nog, werden de eerste afspraken voor een volgend project al gemaakt of geld voor een kunstwerk los gepeuterd.

In Biest-Houtakker is Leo tot het laatste moment betrokken geweest bij de ontwikkeling van het dorp.

De sociale kant van Leo kwam niet alleen tot uiting bij de sloopprojecten maar ook bij de realisatie van Benjamin in Diessen waar hij samen met de ouders een prachtige woonplek heeft gerealiseerd voor begeleid wonen. Nog jaren bleef hij er actief als vrijwilliger. Voor velen deed hij veel, maar voor hemzelf was het allemaal “heel gewoon”.

De mens Leo Lamers

Leo had oog voor de zwakkeren in de samenleving, kon goed luisteren en was uiterst creatief in het bedenken van oplossingen. Hij was niet heel erg van de regeltjes, maar van de oplossingen. Als anderen dachten dat iets niet kon, dan begon hij er gewoon aan. Hij had lef, bravoure, een rotsvast vertrouwen en optimisme dat het altijd goed zou komen.

Leo kon niet tegen onrecht en had een enorme hekel aan visieloze mensen. Hij was constructief in gesprekken maar als hij ervoer dat mensen niet wee wilden werken werd Leo nukkig en kon hij heel bot zijn. Het kon dan wel eens klappen maar uiteindelijk vormde dat bijna altijd een basis om samen verder te komen.

Het heeft Leo dan ook enorm veel pijn gedaan dat het in zijn parochie niet meer goed is gekomen en dat vrienden niet altijd echte vrienden bleken te zijn.

Hoewel al broos overleed Leo op 72 jarige leeftijd na een niet zo lang ziekbed op 4 augustus, en op 9 augustus vierden ze met heel velen in de Hilvaria Studio’s zijn leven, ook zijn geloof, en hebben zijn meest dierbaren hem te ruste gelegd op de Natuurbegraafplaats in Esbeek.

Leo laat zijn vrouw Marie-José, drie kinderen en vijf kleinkinderen na.

Leo Lamers, een man met een markante, charismatische uitstraling die altijd herkenbaar was in welke rol in het leven dan ook.

Jos van Bussel,

Samen Kerk Hilvarenbeek