Elk jaar komt St. Joris op school een verhaal vertellen over het gilde. Over nu en over heel lang geleden. En elk jaar mag de klas daarna komen schieten, met echte kruisbogen.
Dat verhaal gaat over koningen en vaandrigs, standaardruiters en vendeliers, tamboers en hoofdlieden. En ook over tradities en eeuwenoude koningsschilden. En over een bijna 400 jaar oude perkamenten oorkonde. Die is uitgevaardigd door koning Philips IV van Spanje, want die was hier toen nog de baas.
Het gilde vertelt deze geschiedenis zoveel mogelijk aan de hand van foto’s van de ouders, grootouders of zelfs super-superopa’s van de kinderen zelf. Elk jaar zijn het weer andere plaatjes.
Tijdens een daarop volgende tekenles mogen de leerlingen zelf hun eigen koningsschild maken. Daar hoort natuurlijk een tekening op: ofwel van hun huis, ofwel een gilde tafereel, ofwel hun toekomstdroom; wat ze graag willen worden.
Het hoogtepunt is het terug-bezoek, als de klas komt schieten op het gildeterrein. Zo’n kruisboog is groot en zwaar. En het mikken, zo steil omhoog, is best moeilijk. Toch wisten maar liefst tien leerlingen bij elk schot het speciale doel te raken. Zij mochten door naar het zogenaamde ‘afkampen’, de finale. Dan moesten ze schieten op de kleine plaatjes van het gilde zelf.
Al gauw bleven er twee over: Maud Lavrijsen en Tijme van der Heijden. Zij gaven elkaar geen duimbreed toe. Telkens opnieuw wisten zij allebei het plaatje (maar 6cm doorsnede, op een 12m hoge schutsboom!) eraf te schieten, wel drie keer achter elkaar.
Toen moest meester Tijn Huijbregts aan de noodrem trekken. De schoolbel was al lang gegaan, ze moesten nu echt vertrekken. Zodoende bleef de eindstrijd onbeslist en hebben ze in 2025 zowel een koningin als een koning van de Akkerwinde. Zij kregen van hun collega, koning Christian van Gisbergen van St. Joris, een lekkere worst mee. Want ook dat is traditie, het gilde schiet ofwel om zilver, ofwel om vleesprijzen.
Maud Vosters maakte het mooiste schild: een prachtige gestileerde tekening van een danseres.