Ga eens op zoek naar de vele verschillende planten in onze gemeente, die er van nature voorkomen. Je hoeft alleen maar te kijken in de bermen langs de wegen, in de bossen, aan de akkerranden en zelfs tussen de straat- en stoepstenen. Elke plant is interessant; onkruid is maar een verzonnen woord. Als jij je er een beetje in verdiept, dan gaan die Beekse planten nóg meer leven. Zeker nu de zomer voor de deur staat.
door Kees van Kemenade
Om een of andere reden word ik altijd blij als ik dalkruid zie groeien en bloeien. Hier op het landgoed Turkaa groeit het volop en heeft het een enorm plakkaat gevormd. Zo’n delicaat plantje, maximaal 20 cm hoog, met een trosje witte bloempjes op een steeltje. Kleine bloempjes, waarbij alleen zweefvliegen kunnen zorgen voor bestuiving. Diepgroene bladeren die eivormig zijn en nerven die parallel over het blad lopen. Dalkruid bloeit in de tweede helft van de lente, en vormt dan later kleine onopvallende besjes van 6 mm die in de herfst kleuren tot rood.
In een oud bos, dat ook nog eens schaduwrijk en vochtig is voelt deze plant zich thuis. Dat is in Turkaa precies juist. Hij vormt dan ondergrondse wortelstokken en breidt het plakkaat dus naar alle zijden verder uit. Als de plant tegen de winter afgestorven is, zorgen die wortelstokken ervoor dat er in het voorjaar weer nieuwe dalkruid plantjes boven de aarde kunnen komen.
Er zijn niet heel veel planten giftig voor de mens, dit is er eentje. Maar niet zoals de dodelijke soorten die je ook in de natuur kunt tegenkomen. Soms denk ik bij een wandeling door Turkaa: wat groeien hier toch veel bramen en brandnetels, maar dan zijn deze dalkruid planten toch een beter teken voor de biodiversiteit van dit natuurgebied.