door Kees van Kemenade
Dankzij Jac van Trier, docent geschiedenis op het St. Odulphus Lyceum, en zoon van oud-Indiëganger Piet van Trier kunnen wij nog aanvullingen en een rectificatie geven op het artikel over de soldaten die naar de Oost moesten om te gaan vechten in een koloniale oorlog (red.: Hilverbode 23-04-2025). Het betreft dan vooral Jan Wolfs, een van de twee Beekse gesneuvelden (Gerard Kuijpers is de tweede omgekomen soldaat). “Tijdens een reis naar Indonesië in 2008 bezocht ik ook het graf van Jan Wolfs en heb daar als eerbetoon bloemen gelegd. Jan was geboren op 19 juli 1927 en in december 1947 als dienstplichtig soldaat vertrokken op de SS Volendam richting Nederlands-Indië. Dat betekende een reis van zes weken. Eenmaal daar aangekomen werd hij ingezet in de strijd die hem fataal zou worden. Op 13 juli 1949 werd hij met een aantal andere soldaten uitgestuurd op een missie in Noord-Sumatra. Doel was de bevoorrading van een post in Telaga, nabij Medan. Bij Tandjoeng Poera viel men in een hinderlaag opgesteld door Indonesische nationalisten. Bij een zoektocht door het Nederlandse leger bleken de lichamen verdwenen, maar zij werden later wel teruggevonden. Jan Wolfs werd op Sumatra te Medan begraven, in 1966 werden het lichaam overgebracht naar Java. Hij ligt daar op het Nederlandse ereveld Leuwigajah, nabij Bandoeng.” Het trieste relaas van een Beekse jongen die nog maar kort de ellende van de oorlogsjaren had beleefd en ver van huis en haard moest sterven voor een verloren zaak.
Op de gedenkplaquette bevestigd op de voet van het Oorlogsmonument is de juiste sterfdatum (13 juli 1949) van Jan Wolfs open gelaten. Het zou een juiste daad zijn om dat alsnog aan te passen. (KvK)
Jan Wolfs was een van de twee Beekse jongens die nooit terugkeerden uit Indië.