In haar debuutfilm ‘C’è ancora domani’ mengt regisseuse Paolo Cortellesi een schaamteloos ouderwets melodrama met een fikse portie humor en een meeslepende soundtrack. In dit indrukwekkend visitekaartje moet huisvrouw Delia van haar man Ivano allerlei klusjes doen om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Maar niets is goed genoeg. Ivano grijpt elke kans om haar op een tirannieke manier te kleineren en af te ronselen. Woensdag 19 februari om 20.00 uur draait deze parel in de theaterzaal van Cultureel Centrum Elckerlyc.
Gelukkig put Delia nog kracht haar beste vriendin, een verloren vlam uit het verleden en een Afro-Amerikaanse soldaat die om haar geeft. Haar leven neemt echter een andere wending wanneer ze voor het eerst een brief krijgt toegestuurd. Hoe het verhaal zich dan laat uitpakken is op zijn zachts gezegd een ingetogen knaller van formaat. De keuze om als setting Italië net na de Tweede Wereldoorlog te kiezen, is dan ook geen toeval. Het was toen een woelige periode waarin veel Italianen werden geteisterd door onstabiliteit en onzekerheid. Tegelijkertijd was het een tijdperk van hoop voor vrouwen, aangezien er een groeiende vrouwenbeweging ontstond die een einde wilde maken aan de traditionele machocultuur. Het zijn thema’s die afkomstig zijn uit de Italiaanse neorealistische filmstroming van de late jaren 1940 en jaren 1950. Cortellesi overgiet ze met de nodige vrouwelijke gave.
Geen slachtoffer
De haarscherpe zwart-witbeelden die bijna als een documentaire aanvoelen, zijn dan ook een kleine knipoog naar tijdloosheid. Cortellesi put niet enkel inspiratie uit het verleden, maar geeft ook een eigen draai aan de film. Zo speelt op de achtergrond een mengeling van oudere en recentere Italiaanse en internationale muziek, waarmee een mooie brug wordt geslagen tussen heden en verleden. Op die manier wordt aangetoond dat vandaag de dag vrouwenemancipatie en huishoudelijk geweld nog altijd actuele thema’s zijn.
Door de scenes van huiselijk geweld te tonen als een komedie, als een dans, krijgen ze iets alledaags. Het is een proces van het kwade dat zich blijft herhalen. Wat daarbij vooral opvalt zijn de formidabele acteerprestaties van Cortellesi (Delia) zelf, en Valerio Mastandrea (Ivano). Beiden moeten onafgebroken schakelen tussen de verschillende emoties die hun personages voelden, zodat ze van vlees en bloed aanvoelen. Mastandrea mag dan wel overkomen als de brute gewelddadige pater familias Ivano, maar wanneer hij bij vader zit, stelt hij weinig voor. Cortellesi daarentegen laat zich nooit reduceren tot een slachtoffer. Ze haalt trots uit haar werk en haar rol als huismoeder. Ze weet dat zij het niet goed heeft dus zet ze alles op alles om haar dochter een betere toekomst te geven.
Complexe boodschap
Het kan niet anders gezegd worden dan dat ‘C’è ancora domani’ een uitermate belangrijke en prachtige film is met een thema dat ons allen aangaat. Cortellesi toont aan dat vrouwenemancipatie een constant proces is waar voortdurend voor gestreden moet worden. Het is maar weinig regisseurs gegeven om deze complexe boodschap zo luchtig en tegelijkertijd zo serieus over te brengen. Dat maakt deze parel van een film meer dan de moeite waard gezien te worden.
Kaartjes zijn te bestellen via www.elckerlyc.nu of aan de balie.