Deze spannende, verrassende, fantastische verhalen zijn geschreven door kinderen van groep 8, tijdens een workshop creatief schrijven (gegeven door juf Edith) op basisschool De Doelakkers in Hilvarenbeek.
Verhaal 8
De verlaten kamers
door Andre Rosch
Andre zei tegen zijn ouders: “Ik ga naar het bos”.
“Oké Andre, hoe laat ben je thuis?” vroeg mijn moeder.
“Om 1700 ben ik terug.”
“Ben voorzichtig”, zei mijn moeder.
Na een kwartier was ik in het bos en toen zag ik opeens een deur bij een heuvel. En ik zag opeens mijn kat Jack naar me toe lopen. Ik liep naar hem toe en aaide hem. Ik keek nog eens naar de deur en dacht, ik ga naar binnen.
Ik zag niks. Gelukkig had ik mijn telefoon meegenomen. Ik zette mijn zaklamp aan en liep door. Mijn kat Jack was ook mee naar binnen gegaan.
Toen hoorde ik een raar geluid van ver weg. Ik ging kijken wat het was. Ik zag een jongetje. Hij leek pijn te hebben. Ik vroeg of ik hem kon helpen en hij zei: “Nee, ga hier nu weg”.
Ik vroeg wat er was en toen zag ik opeens een hond naar me toe rennen.
“Help!!!!” riep ik. Mijn kat redde me van de hond. Hij siste en de hond rende weg. Ik pakte hem op en gaf hem een knuffel en zette hem weer op de grond.
Ik liep door en kwam in een wapenkamer.
“Waarom is dit hier?”
Ik zag opeens iets. Ik pakte een pistool en keek rond, maar het was weg. Ik zuchtte en vroeg me af of ik het me verbeeldde.
Die jongen kwam naar me toe en vroeg: “Wat zag je?”
“Een schaduw. Dat liet me schrikken.”
“Dus je was gewoon geschrokken?”
“Ja....”
De jongen zei: ”Fijn om te horen“.
Mijn kat krijste. Dus ik rende op hem af. Toen zag ik een man met een wapen op hem gericht. Ik had nog een pistool in mijn zak, dus ik schoot de enge man neer. Hij viel dood op de grond.
Ik pakte Jack en rende naar de wapenkamer en plofte op de grond.
De jongen zei: ”Wat is er gebeurd?“
Ik zei: ”Ik heb een man neergeschoten“.
Hij zei: ”Misschien zijn er nog meer mensen...“.
Ik knikte ja.
We pakten nog meer wapens, er komen er nog meer. Ik pakte wapens en rende naar de uitgang. Onderweg schoot ik nog een paar keer.
Ik pakte mijn kat en rende naar buiten en kwam veilig thuis.
Verhaal 9
De deur des doods
door Mick van Dijk
”Mama, ik ga een stukje in het bos wandelen. Doei!
“Doei, Mick.”
Daar ging ik dan. Ik was in het bos met mijn hond. Ik kwam ook nog Stijn tegen, dat is mijn beste vriend. We gingen lopen en lopen tot we een deur tegenkwamen. Op de deur zat een bordje ‘Stop! Hier mag je niet komen!’
We deden de deur open en deden een stap achteruit. We zagen een zwarte ruimte.
We gingen naar binnen en we vielen naar beneden.
We hoorden een geluid. Het was donker, maar het licht ging ineens aan. We zagen Saar zitten, dat is mijn zus, en een clown. Hij legde het spel aan Stijn en mij uit.
De clown ging praten en zei: “Jullie hebben allebei drie levens. En jouw zus, Mick, zit daar opgesloten. Ik laat haar vrij als jullie haar binnen een uur hebben aangeraakt.”
Toen ging het spel van start. Stijn en ik gingen splitsen. We zagen Saar zitten. We gingen in de speeltuin. Eerst moesten we al het licht aanzetten via de stroommachines. Dat was gelukt.
“Jullie hebben nog drie kwartier”, klonk het.
Toen moesten we al het speelgoed opruimen, maar de clown speelde vals, hij mocht ons ook aantikken, maar dat had hij helemaal niet gezegd.
We moesten alle ballen verzamelen.
“Jullie hebben nog een kwartier.”
We gingen naar Saar toe.
Oh, nee! De clown heeft Stijn aangeraakt, dat is niet goed. Maar de clown kon Mick niet bijhouden. En ja, in de laatste minuut heeft Mick Saar aangeraakt. En daar was het dan, we hebben het gehaald.
“Yes, lekker Stijn. Goed gedaan, Mick.”
Maar de clown stond voor ons en zei: “Goed gedaan, jullie hebben het gehaald.”
Toen moesten we nog wel omhoog en we konden niet via het zwart gat. Ik zag stenen en een raam, maar we hadden nog maar één minuut om daar naar boven te komen. Dus we gingen heel snel omhoog. Het lukte ons. We waren buiten.
“Yes!”
We gingen naar huis en Stijn bleef bij ons eten. Mama zei: “Waar waren jullie nou?”
“Dat is een lang verhaal”, zei Mick. En hij begon te vertellen: “We gingen wandelen, ik en mijn hond.”
Mama zei: “Ja....”
“En toen we gingen lopen, kwam ik Stijn tegen. En ik zag een deur met STOP. We deden de deur open en zagen een zwarte ruimte en hoorde een geluid. We zagen Saar zitten en toen hebben we haar gered. En we zagen ook nog een clown.”
Mama zei: “Wat een heftig verhaal, maar was het leuk?”
“Nou, het was vooral spannend”, antwoordde Mick.
Mama zei: “Nu gaan we eten.”
“Wat eten we?”
“Pannenkoeken.”
En we hebben lekker gegeten en toen was het einde er al.
Doei einde.