Op het moment dat je met je partner je leven leidt en samen leuke dingen doet, sta je er nauwelijks bij stil hoe het is als je alleen komt te staan. Toch is dat voor veel mensen de realiteit. Maan van de Sande en Riek Lavrijsen (beiden 70) maakten dit beiden mee. Ze verloren hun partner en moesten alleen verder totdat ze elkaar op een ontmoetingsavond tegenkwamen. “De zon ging weer schijnen”, zegt Maan. “En ik zat niet meer elke avond in mijn eentje aan tafel”, vult Riek aan. Zo vonden ook Ben Duis en Margo van Gestel weer de liefde in hun leven.

door Harrie Wenting

“Alleen gaan fietsen, alleen op een terras. Maar vooral alleen s avonds aan tafel.” Als Maan terug denkt aan de periode dat hij alleen was, voelde hij zich ook echt alleen. ”Toen we jong waren gingen we naar de kermis of een dansavond, maar nu is er dat niet meer.”

Riek heeft nagenoeg hetzelfde verhaal. “De man in mijn leven viel twaalf jaar terug plots weg. Van de ene op de andere dag was ik weduwe en zat ik alleen aan tafel. Toen zag ik een oproep voor een speeddate. Ik ging er met lood in mijn schoenen naar toe en had voor de zekerheid maar niets verteld tegen mijn kinderen. De eerste keren was het ook niets, maar toen kwam ik ineens Maan tegen en veranderde alles.”

Maan kan het beamen, voor hem verliep het net zo. “Ik kende Riek niet, ook al woonde ze maar een dorp van mij vandaan en was ze even oud als ik.” De twee hebben nu een LAT-relatie en vierden onlangs dat ze samen 140 jaar oud waren.

Voor Ben Duis was het leven heel overzichtelijk. Hij en zijn vrouw hadden geen kinderen en in zingen had hij een grote hobby. Voor Margo van Gestel gold hetzelfde. Geen kinderen, maar zingen in een koor was ook voor haar een grote hobby. Tot de partner van Margo plots kwam te overlijden. Ben had te maken met een langer ziekteproces bij zijn vrouw, maar het gevolg was hetzelfde en ook hij kwam alleen te staan. Zij namen deel aan een speeddate en bij hen sloeg de vonk vrijwel meteen over. “De eerste avond dat we elkaar zagen hebben we de deur mee gesloten”, blikt Ben terug. “We konden beiden niet ophouden met vertellen, maar belangrijker nog dan het vertellen was om een luisterend oor te bieden.”

Margo en Ben willen hun verhaal ook graag met anderen delen. “Wat het is om alleen komen te komen staan kun je je niet voorstellen”, zegt Margo. “Dat moet je echt zelf meegemaakt hebben. Als je dan daarna weer appjes kunt sturen en elkaar goedenacht kunt wensen is dat meer dan mooi. Ik zie er telkens weer naar uit om Ben te zien en om samen dingen te ondernemen.”

“Ik kom uit een gezin met dertien broers en zussen”, legt Ben uit. “Er zijn veel feestjes te vieren, maar ik kijk er net zo goed naar uit om met Margo met de camper op stap te gaan. Gewoon samen dingen doen en weer ergens naar uitkijken.”